Rozmieszczenie brzegowych punktów obserwacyjnych

Do zadań MW należy m.in.:

• wczesne wykrycie zagrożenia od strony morza,
• zapewnienie suwerenności RP, czyli m.in. zapewnienie na obszarze morza terytorialnego przestrzegania międzynarodowego i polskiego prawa oraz upewniania się, że okręty innych bander przepływają w sposób nieszkodliwy, np. nie prowadząc ćwiczeń

Aby te zadania realizować MW powinna dysponować świadomością sytuacji morskiej w jak największym obszarze, ale co najmniej na obszarze morza terytorialnego.

Najlepsze czujniki optyczne w bardzo dobrej widoczności pozwolą rozpoznać szybką łódź (np. CB90) z 15 km a fregatę z 35 km. Radary umieszczane na 35 m wieżach pozwolą wykryć małe cele (wysokość środka SPO 1 m lub mniej) z ponad 27 km. Należy pamiętać że horyzont radiolokacyjny jest dalszy niż optyczny przy montażu punktu obserwacji na tej samej wysokości. W wielu miejscach wybrzeża zasięg będzie jednak większy - ze względu na wzniesienie. Moc radaru i wielkość można dobrać dla każdego punktu tak, by wykorzystać pełnię horyzontu radiolokacyjnego.

Granica morza terytorialnego znajduje się w odległości 22.2 km (12 mil morskich) od brzegu. Nie ma więc szans by same punkty brzegowe pozwoliły ją kontrolować optycznie. W tej sytuacji należy kontrolować obszar morza przy pomocy radarów i odbiorników AIS, a podejrzane obiekty (np. wpływające z zewnątrz na morze terytorialne, z nie włączonym AIS lub podającym wątpliwe wartości (np. 2 takie same obiekty)) kontrolować wizualnie przy pomocy jednostek pływających bądź latających. Taka weryfikacja powinna też okresowo dotyczyć wszystkich jednostek (np. udając się by zweryfikować podejrzany obiekt można by potwierdzać pozostałe po drodze). W ramach możliwości finansowych warto oczywiście wierze z radarami wyposażać w systemy optoelektroniczne, by podejrzane jednostki musiały płynąć daleko od nich tym samym potwierdzając, że są podejrzane.

Dobierając lokalizację należy pamiętać o współczynniku wzajemnego położenia - by jego wartość była równa co najmniej 0.65.

Powyższa mapa przedstawia na zielono następujące lokalizacje radarów czasu P:

• Międzyzdroje (Kikut) - tożsama z obecnym brzegowym punktem obserwacyjnym,
• Niechorze - jw.,
• Kołobrzeg - jw.,
• Łazy - jw.,
• Jarosławiec - jw.,
• Czołpino - jw.,
• Kołobrzeg - jw.,
• Stilo - na dachu obecnej latarni morskiej,
• Rozewie - na dachu obecnej latarni morskiej,
• Krynica Morska - na dachu obecnej latarni morskiej,
• Rozewie - na dachu obecnej latarni morskiej,
• Góra Donas w Gdynii-Chwarznie,
• Platforma Petrobaltic,
• Baltic Beta - radar Systemu Nadzoru i Monitorowania Bezpieczeństwa Ruchu Morskiego.

Z powyższego wynika, że ilość punktów obserwacyjnych w czasie P mogłaby zostać zredukowana z 22 (20 pracujących) do 13. Kolorem czerwonym przedstawiono zaś lokalizację czasu W radarów CRM-203, przy założonym zasięgu ograniczonym mocą radaru LPI do 20 Mm (dla małych okrętów, długości 30 m). W czasie W wystarczyłoby 10 radarów, mobilnych, np. na typowych wozach rozpoznawczych SZ, zasięg obserwacji od brzegu zmniejszyłby się, ale i tak pokryłby całe morze terytorialne.